ข้อสอบ ฉันเป็นเด็กคนหนึ่งที่มีความตั้งมั่นกับตัวเองว่าจะเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ฉันจะพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้องเพราะฉันไม่อยากให้ภายในสังคมมีการทุจริตกันเกิดขึ้น ดังนั้นฉันจึงเริ่มจะฝึกนิสัยตัวเองให้ไม่เป็นหนึ่งในคนที่ตัวเองไม่ชอบ นั่นก็คือ คนทุจริต
ฉันชื่อสายไหม ตอนนี้ฉันกำลังเรียนอยู่ม.ปลายที่โรงเรียนชื่อดังในเมืองแห่งหนึ่ง ฉันเป็นคนที่ไม่เก่งวิชาภาษาอังกฤษและไม่ค่อยสนใจเรียน แต่ด้วยความที่ฉันจำเป็นต้องใช้เกรดเฉลี่ยในการเข้ามหาลัย ปีนี้ฉันจึงตั้งใจเรียนเป็นพิเศษแต่ไม่ว่าจะอ่านหนังสือยังไงฉันก็ไม่สามารถทำข้อสอบได้อยู่ดี
“โอ๊ยปวดหัวไปหมดแล้วเนี่ย อ่านยังไงก็ไม่เข้าหัวเริ่มท้อแล้วนะ”
“เป็นอะไร เครียดอะไรไหนเล่าซิ”
“ก็เราเป็นคนที่ไม่เก่งวิชาภาษาอังกฤษใช่ป่ะ แล้วเราก็พยายามอ่านหนังสือเยอะมากแต่พอไปเจอข้อสอบแล้วก็ทำไม่ได้อยู่ดี แล้วคือปีนี้เราจำเป็นต้องใช้เกรดวิชานี้ด้วย คือเราจะทำข้อสอบไม่ผ่านแบบนี้ไม่ได้”
“ลองไปเรียนพิเศษกับคุณครูเพ็ญศรีสิ เห็นว่าใครๆไปเรียนก็สอบผ่านทั้งนั้นเลยนะ”
“จริงสิเพราะว่าเมื่อเย็นนี้เห็นครูเขาประกาศอยู่ว่าจะรับสมัครนักเรัยนไปเรียนพิเศษเพิ่ม เราก็ว่าจะไปปรึกษาแม่อยากจะขอไปเรียนเผื่อจะเก่งขึ้นมาบ้าง”
เมื่อฉันได้ยินว่าคุณครูเพ็ญศรีที่สอนภาษาอังกฤษให้กับฉันเปิดรับสมัครนักเรียนไปเรียนพิเศษเพิ่ม ฉันจึงรีบตัดสินใจไปปรึกษาแม่ทันทีเพราะคะแนนวิชาภาษาอังกฤษมีผลต่อฉันในการเข้ามหาวิทยาลัยเป็นอย่างมาก ดังนั้นไม่ว่าจะต้องแลกมากับอะไรฉันก็ยอมเพื่ออนาคตที่ดีของฉัน
“แม่หนูขอไปเรียนพิเศษวิชาภาษาอังกฤษกับครูเพ็ญศรีนะ”
“ครูเพ็ญศรีในตลก 6 ฉากน่ะหรอ”
“ไม่ใช่แม่คนละคนกัน วันนี้เป็นคุณครูในโรงเรียนหนู พอดีเขาเปิดสอนพิเศษหนูก็เลยอยากลองไปเรียนบ้างเพราะเห็นเพื่อนไปเรียนก็ได้คะแนนสอบดีขึ้นกันทั้งนั้น”
“อยากไปเรียนก็ไปเรียนแม่ไม่ได้ว่าอะไร แล้วไปเรียนวันไหน”
“เสาร์อาทิตย์ค่ะ เเต่แม่ไม่ต้องมารับเดี๋ยวหนูนั่งรถเมล์กลับเองได้”
หลังจากนั้นฉันก็ไปเรียนพิเศษกับคุณครูเพ็ญศรีแล้วก็ได้ทำแบบฝึกหัดและลองทำข้อสอบที่คุณครูแจกมา ฉันพยายามฝึกพยายามทบทวนทุกครั้งเมื่อมีโอกาสเพื่อที่สมองของฉันจะได้มีความชินกับภาษาอังกฤษมากขึ้น เมื่อยิ่งเริ่มเรียนไปเรื่อยๆฉันก็รู้สึกว่าตัวฉันเองเริ่มพัฒนาในด้านภาษาอังกฤษมากกว่าแต่ก่อน
“วันนี้มีนัดสอบท้ายบทนะคะนักเรียน ห้ามลอกกันโดยเด็ดขาด ถ้าครูรู้ว่าใครทุจริตคนนั้นจะหมดสิทธิ์สอบทันที”
ฉันตื่นเต้นมากและกลัวว่าตัวเองจะทำข้อสอบไม่ได้เหมือนเคย แต่เมื่อฉันเปิดดูข้อสอบฉันก็ตกใจเป็นอย่างมากเพราะข้อสอบทุกข้อเหมือนกับข้อสอบที่คุณครูเพ็ญศรีแจกฉันในที่เรียนพิเศษ ดังนั้นฉันจึงสามารถทำข้อสอบได้ทุกข้อโดยที่ไม่ต้องคิดแม้แต่นิดเดียวเพราะคุณครูเพ็ญศรีได้เฉลยข้อสอบชุดนี้ในที่เรียนพิเศษแล้ว
ฉันดีใจที่ฉันสามารถทำข้อสอบได้ แต่ในทางกลับกัน การที่ครูเพ็ญศรีทำแบบนี้มันก็เหมือนการโกง เนื่องจากข้อสอบที่ครูเพ็ญศรีเฉลยให้กับฉันในที่เรียนพิเศษเป็นข้อสอบที่ครูเพ็ญศรีนำมาสอบในห้องเรียน ซึ่งเด็กนักเรียนภายในห้องก็ไม่ได้เรียนกับครูเพ็ญศรีทุกคน
ดังนั้นคนที่ไม่ได้เรียนพิเศษก็จะต้องเสียเปรียบคนที่เรียนพิเศษ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำเป็นอย่างมาก ครูเพ็ญศรีปล่อยข้อสอบให้เด็กที่เสียเงินให้เขาเพื่อเรียนพิเศษ มันก็ไม่ต่างอะไรจากการที่เราเสียเงินซื้อข้อสอบออกมาดูก่อน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วของแบบนี้ไม่สามารถซื้อได้ ถ้าแบบนี้ข้อสอบที่ฉันสอบไปก็ไม่สามารถวัดอะไรในตัวฉันได้เลย
“เดี๋ยวอาทิตย์หน้าครูจะเปิดรับสมัครเรียนพิเศษเพิ่ม ใครที่สนใจอยากได้คะแนนสอบดีๆก็มาเรียนกับครู”
ครูเพ็ญศรีทำการทุจริตโดยไม่รู้สึกผิดอะไร เมื่อฉันเห็นแบบนี้มันก็ทำให้ฉันโกรธมากเพราะฉันเป็นคนที่ไม่ชอบการทุจริตและไม่อยากพบเจอ ฉันจึงตัดสินใจนำเรื่องนี้ไปบอกกับผู้อำนวยการโรงเรียนเพื่อหาทางแก้ปัญหา ฉันรู้สึกว่าการที่ครูเพ็ญศรีทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับเด็กนักเรียน
เพราะการทำแบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรจากการซื้อเกรดซื้อคะแนน สุดท้ายแล้วคนที่ได้รับผลกระทบกับเรื่องใดมากที่สุดก็คือตัวของนักเรียนเอง เพราะถ้าหากถูกปลูกฝังจากผู้ใหญ่แบบนี้หรือมีผู้ใหญ่แบบนี้เป็นตัวอย่างให้เห็นในทุกๆวัน แล้วอนาคตเด็กนักเรียนในโรงเรียนจะสามารถเป็นคนที่ดีได้ยังไง
“สายไหม เธอแจ้งเรื่องนี้กับผู้อำนวยการโรงเรียนทำไม เธอทำแบบนี้มันก็เหมือนทำร้ายอาชีพของครูเลยนะ มันไม่ดีหรือไงที่เธอทำข้อสอบได้ แล้วก็ได้คะแนนดีขึ้นขนาดนี้”
“มันดีค่ะคุณครูที่หนูได้คะแนนดีขึ้นขนาดนี้ แต่การที่หนูได้คะแนนดีขึ้นขนาดนี้เพราะหนูได้เห็นข้อสอบก่อน สิ่งที่ครูทำมันผิดหนูก็ต้องแจ้งผู้อำนวยการโรงเรียน หนูไม่ชอบเลยค่ะการทุจริต คุณครูหลายคนสอนเด็กภายในโรงเรียนว่าโตไปไม่โกงแต่สุดท้ายแล้วผู้ใหญ่ก็มาทำให้เห็นเอง ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ”
“เธออยากเห็นครูโดนไล่ออกจากโรงเรียนใช่ไหม นี่ไงเธอทำสำเร็จแล้ว ต่อไปเธอก็จะได้คะแนนน้อยหรืออาจจะสอบไม่ผ่านเลยก็ได้เพราะไม่มีคนอย่างครู”
“หนูยอมได้คะแนนน้อย ถึงหนูจะสอบไม่ผ่านหรือคะแนนน้อยแต่คะแนนของหนูก็เป็นคะแนนที่บริสุทธิ์ หนูไม่ภูมิใจหรอกนะคะการที่ได้คะแนนเยอะแต่แลกมาจากการโกง”
ปฏิเสธไม่ได้ว่าในสังคมเราไม่มีการทุจริตเลย ในความเป็นจริงแล้วการทุจริตก็มีให้เห็นอยู่มากภายในสังคม แต่ฉันเองจะเป็นคนนึงที่ไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน และฉันก็อยากให้คนรอบข้างของฉันมีจิตสำนึก ไม่เห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่ประโยชน์ ของตัวเองมากเกินไปจนทำให้มีการเอาเปรียบผู้อื่น
ฉันอยากจะให้ทุกคนลองมองโลกให้กว้างและเวลาจะทำอะไรก็ต้องอยู่ในศีลธรรมเพราะไม่อย่างนั้นเราจะกลายเป็นคนที่ทำผิดโดยไม่รู้สึกอะไรเลยเหมือนอย่างเช่นคุณครูเพ็ญศรี ในขณะที่คุณครูโดนไล่ออก ฉันก็ไม่รู้สึกว่าคุณครูจะรู้สึกผิดอะไรกับการกระทำของตัวเอง ทั้งๆที่การกระทำแบบนี้มันเป็นความผิดอย่างร้ายแรงมาก
อ่านสาระเพิ่มเติมคลิก : เบบี้
แสดงความคิดเห็นด้วย Facebook